Yetersiz kemik seviyesi olan çeneler için yeni dental implant tasarımı

Abstract

Yaşlılığa bağlı olarak kemik dokuların hacimce küçülüp zayıflaması, periodontal sorunlara bağlı kemik erimesi veya değişik faktörlere bağlı olarak oluşan çene kemiği yetersizlikleri, kısa implantların tasarlanması ve üretilmesini gerekli kılmaktadır. Bu çalışmada özel bir monoblok kısa implant tasarlanarak talaşlı imalat ve seçmeli lazer sinterleme metoduyla üretilmiştir. Elde edilen numuneler ISO 14801 standartları çerçevesinde biyomekanik testlere tabi tutularak dental implant sektöründe bu tasarım ve üretim metotlarının kullanılabilirliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada çapı 5.8 mm ve kök boyu 8 mm olan özgün bir monoblok dental implant tasarımı yapılmıştır. Çeşitli testlerde kullanmak amacıyla talaşlı imalat ve lazer sinterleme yöntemleriyle dental implantlar üretilmiştir. Üretilen numuneler standartlara bağlı olarak eşit sayılarda ve eşit şartlarda biyomekanik testlere tabi tutulmuş ve ürünlere ait maliyet analizleri incelenmiştir. Elde edilen bulgular ışığında her iki yöntemle üretilen dental implantların insan ağzında emniyetli şekilde çalışabilecek dayanımda oldukları belirlenmiştir. Tasarımı yapılan dental implantın üretim kolaylığı ve düşük maliyet giderleri nedeniyle talaşlı imalat yöntemiyle üretilmesinin tercih edilebilir bir yöntem olduğu sonucuna varılmıştır.

Jaw insufficiency, which depends on weakness of bone tissues in volume due to senility, osteolysis related to periodontal problems and other factors, requires design and production of short implants. In this study, a special monoblock short implant was designed and produced by methods of machining and selective lazer sintering. Obtained samples were exposed to biomechanic tests within the ISO 14801 standards and it was aimed to test disposability of this design in implant sector. An authentic monoblock dental implant, which is 5.8 mm in diameter and 8mm root, was designed in the present study. Dental implants were produced to use in certain tests by machining and selective laser sintering methods. Produced samples underwent biomechanical tests varying in equal numbers and conditions abiding by standards, and cost analyses belonging to productions were investigated. In the light of results, it is found out that dental implants which were produced by both methods were sound enough to be disposed in human mouth. It is concluded that machining method was preferable due to dental implants’ ease of production and their low cost expenses.