Outpatient burn management and unnecessary referrals

Abstract

BACKGROUND: This study aimed to determine the profile of burn patients presented in our polyclinic and evaluate the current status in comparison to the treatment methods of past series. METHODS: Burn patients presented in the polyclinic in a one-year period were included into this prospective study. The records of all patients were examined in respect of gender, age, burn percentage, burn location, cause of burn, degree of burn, dressing material, number of dressings, type of treatment, place of trauma, and month of trauma. RESULTS: From a total of one thousand seven hundred and ninety-five patients presented, management was completed in the polyclinic for one thousand five hundred and eleven cases with a mean age of 27.9 years, with a female: male ratio of 0.88. While most patients were in the 18-64 age group, hot liquid burn was the leading cause in all age groups (p<0.05, p<0.001). Of the total patients, 89.6% were injured at home (p<0.001). The extremities were determined as the body area most often burned (p<0.001). While a single dressing was applied to 446 patients (29.5%), in 64.9% of cases polyclinic follow-up was terminated after the frst 3 dressings. The mean number of dressings was greater in patients with deep dermal burns (mean 14.5, median 14, p<0.001). CONCLUSION: A higher incidence of burns was found due to increasing urban populations compared to previous years. Currently, the majority of patients are referred to a healthcare facilty near their residences for follow-up after a few dressings. Unnecessary presentation at specialist centers increases the workload of these centers and creates a burden of wasted time and transport expense for the patients. The application of current burn treatment principles in primary and secondary health facilities will reduce the workload of reference centers. © 2015 TJTES

AMAÇ: Polikliniğimize başvuran yanık hasta profilini ortaya koymak ve tedavi yönetimini geçmiş seriler ile karşılaştırarak güncel durumu değerlendirmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Bir yıl süreyle polikliniğimize başvuran hastalar ileriye yönelik çalışmaya alındı. Tüm hastaların kayıt altına alınan cinsiyet, yaş, yanık yüzdesi, yanık yeri, yanık nedeni, yanık derecesi, pansuman malzemesi, pansuman sayısı, tedavi şekli, olay yeri ve olayın olduğu aya göre dağılımı incelendi. BULGULAR: Toplam 1795 hastanın yönetimleri poliklinikte tamamlanan 1511’inin ortalama yaşı 27.9, kadın/erkek oranı 0.88 olmuştur. Çoğunluğu 18-64 yaş hastalar oluştururken tüm gruplarda sıcak sıvı yanığı ilk sıradaydı (p<0.05, p<0.001). Hastaların %89.6’sı evde yaralanmıştı (p<0.001). Ekstremiteler diğer bölgelere göre daha sık yanan vücut bölgesiydi (p<0.001). Hastaların 446’sına (%29.5) tek pansuman uygulanırken %64.9’u ilk üç pansuman sonrasında hastanemiz poliklinik takipleri sonlandırılmıştır. Derin dermal yanıklı hastalarda ortalama pansuman sayısı daha fazla olmuştur (ortalama 14.5, ortanca 14, p<0.001). TARTIŞMA: Geçmiş yıllar ile yapılan karşılaştırmada il nüfusu artışından daha yüksek yanık insidansı bulunmuştur. Halen hastaların çoğunluğu az sayıda pansuman sonrası takipleri için evlerine yakın sağlık birimlerine yönlendirilmektedir. Mevcut durumda hastaların deneyimli merkezlere gereksiz başvuruları ile bu merkezlerin iş yükünün artırılması yanında hastalara ilave ulaşım yükü ve zaman israfı yaşatılmaktadır. Güncel yanık tedavi prensiplerinin birinci ve ikinci basamakta edinilmesi ile referans merkezin iş yükü azaltılabilecektir.