Eleştirel söylem tutumundan karşıt kamusal alan yaratmaya geçiş: İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin II. Abdülhamit’e Muhalefeti
Künye
Kaya, G. (2015). Eleştirel söylem tutumundan karşıt kamusal alan yaratmaya geçiş: İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin II. Abdülhamit’e Muhalefeti. Amme İdaresi Dergisi, 48(2), 37-71.Özet
Özet: Osmanlı Devleti’nin XIX. yüzyılın sonunda içeride artan yönetsel meşruiyet açı- ğını kapatmaya yönelik en ciddi çabayı II. Abdülhamit göstermiştir. Abdülhamit, ege- menliğini topluma nüfuz ettirmek için simgelerden, sembollerden, ritüel uygulamalar- dan, görsel içeriklerden yararlanmıştır. Abdülhamit’in iktidarını modern ve yeni araç- larla pekiştirme politikasına karşılık, İttihat ve Terakki Cemiyeti basın yoluyla meşruti yönetim yanlısı bir karşıt kamusal alan oluşturmaya çalışmıştır. Başka bir ifadeyle ga- zeteler hem Cemiyet’in düşüncelerini yaygınlaştırıp meşrulaştıran hem de Abdülha- mit’in otokrat yönetiminin zararlarını ifşa ederek anayasal parlamenter yanlısı bir ka- muoyu yaratmaya yönelik araçlar olmuştur. Bu çalışmada; Cemiyet’in gazeteleri aracı- lığıyla Abdülhamit’in otokrat monarşi rejimine karşı anayasal yönetim yanlısı bir karşıt kamusal alan yaratmayı amaçladığı ortaya konulmaya çalışılmıştır. Abstract: At the end of 19th century, the Ottoman state began to use modern techniques to solve the problems of governmental and legitimacy. Abdulhamid II made more effort in this regard. He made use of icons, symbols, rituals, practices and visual contents in order to penetrate his sovereignty to the Ottoman society. This new policy both took ad- vantage of and contributed to the formation and penetration of the Hamidian regime. The Committee of Union and Progress (CUP) attempted to create a counter-public sphere constitutionalism-based public sphere via press against the oppressive regime of Abdulhamid II. In other words, in order to legitimize their ideas and opposition to the Hamidian regime, after the Abdulhamid’s autocratic policies. This study will attempt to investigate the CUP’s press to create a counter-public sphere constitutionalism-based against the Sultan’s autocratic monarcy.