Serahsî’nin referans kaynağı olarak Kur’ân’a bakışı ve ibadet dili anlayışı

Abstract

Orta asya kökenli bir fıkıhçı (faqih) olan Serahsi Hanefi mezhebinin en önemli hukukçuları arasında yer almaktadır. Hem metodoloji hem de doktrin alanında Hanefi mezhebine önemli katkıları olmuş-tur. Bu makalede Hanefilerin bir referans kaynağı olarak Kur’ân’a bakışı ve anadilde ibadet mesele-lerinde Serahsinin yaklaşımları ele alınmıştır. Özellikle Anadilde ibadet meselesinde Serahsi, bir taraftan Ebu Hanife’nin görüşünü savunup temellendirirken, öte yandan getirdiği kısıtlayıcı kayıtlar-la bu görüşün uygulanma imkânını önemli ölçüde sınırlamıştır. Böylece pratikte Hanefilerin yaklaşı-mı ile diğer ekollerin yaklaşımı arasında bir paralellik sağlamıştır. Bu da Serahsi’nin bilimsel biriki-minin yanında sosyal ve kültürel şartları dikkate alan bir fetva politikası uyguladığını da göstermek-tedir.

Serahsi who is a faqih originally from Central Asia is among the most important jurists of Hanefi school. He made important contributions to Hanefi school both methodologically and doctrinally. In this article, Hanefis’ look to Quran as a source of reference and Serahsi’s approach to issues of worship in mother language are examined. Serahsi, especially in the issue of worship in mother language, on the one side defended and established the opinion of Ebu Hanife. But on the other side, he limited the application ground of this opinion by bringing restrictive conditions. In this way, he provided parallels between the approach of Hanefis and approaches of other schools in practice. This also shows not just Serahsi’s scientific ability but his fatva policy which took social and cultural conditions into consideration.