Baba-oğul aşıkları: Aşıklık geleneğinde yeni bir model

Abstract

Babadan oğula geçen <aktarılan> unsurlar, belirleyici başlıklar altında ele alındığında görülmektedir ki, gerek baba âşık gerekse oğul âşık yönünden, geleneğin aktarımına dair, önemli sonuçlar çıkmaktadır. Özellikle oğul âşıkları incelediğimiz zaman, bir çırağın yetişme sürecini, bugüne kadar ele alındığı biçimiyle geleneğe ait madde başlarının yanında, en temel değer olan icra sistematiğinin aktarımı daha nitelikli biçimde açıklığa kavuşmaktadır. Bir tıkanma gibi görünen usta-çırak sisteminin bugünkü vaziyeti, geleneğin de gidişatını anlamak için bir gösterge durumundadır.

We reach valuable conclusions about the transfer of traditions from father "Asik" to son "Asik" when we examine the major structural parts of their art. When we examine especially son "asik" as he grows into mastership, we also see the transfer of the systematic structure of art performance and the transfer of major traditional features of "Asik" culture in great detail. Examining the current state of Master-Apprentice System, which is regarded as the bottleneck of the tradition, is a good way to foresee the future of "Asik" tradition