Fecr Suresinin 27-30. Ayetlerinin (Nefs-i Mutmainne) anlaşılma sorunları üzerine

Abstract

Fecr suresinin 27. ayetinde geçen “Ey huzura eren nefis” ifadesinde hitabın kime olduğuna dair bazı tartışmalar mevcuttur. Buna göre hitabın, surenin insicamı dikkate alınarak müşriklere dönük bir hitap olması gerektiği savunulur. Ne var ki bu görüş geleneksel tefsir literatürüyle uyuşmaz. Konuyla ilgili rivayetler hitabın mü’mine olacağına-olduğuna dair açıklamalarda yo- ğunlaşmaktadır. Temel problem insicamı bozduğu gerekçesiyle böyle bir anlama gidilmesidir. Kur’an’da her ne kadar belli bir ahenk olsa da geleneksel anlayış onu hiçbir zaman kronolojik bir yapı olarak algılamamıştır. Daha çok mushaf tertibi üzerinden bir anlayış geliştirmiştir. Zaten tenasüp ve insicam konusu müfessirin dirayet ve tutumuyla belirginleşen bir yapı arz etmektedir.

There are some debates on whom the statement of “O tranquil soul” in the 27th verse of al-Fajr is. When considering the coherence of the surah it is discussed that the ones addressed here should be pagans. However such a comment is inconsistent with the traditional Tafsir literature. According to the reports on the subject, the statements centre on the fact that the addressing here is the believers. The main problem is that the aforementioned comment is preferred because it is claimed that the coherence isn’t provided if the statement is addressed to the believers. Although there is a certain harmony in the Qur’an, the traditional approach has never regarded it as a chronological structure. Rather, it has developed an understanding on the basis of mushaf arrangement. Moreover, the subject of coherence and integrity has a structure clarified by the comments and manner of the commentator.