Aktif spor yapan ve yapmayan beden eğitimi öğrencilerinin stres ve mutluluk düzeylerinin belirlenmesi

Abstract

Bu çalışmada aktif spor yapan ve yapmayan beden eğitimi öğrencilerinin stres ve mutluluk düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya Çorum İli'nde faaliyet gösteren Hitit Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi'nde öğrenim gören 515 (n=339 erkek; n=176 kadın) öğrenci gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada öğrencilerin sosyo-demografik özellikleri ile birlikte mutluluk düzeylerinin belirlenmesi amacı ile Demir (2017) tarafından geliştirilen "Mutluluk Ölçeği", algıladıkları stres düzeyini belirlemek için Eskin, Harlak, Demirkıran ve Dereboy (2013) tarafından Türkçe'ye uyarlanan "Algılanan Stres Ölçeği" (ASÖ) kullanılmıştır.Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, ortalama, standart sapma, medyan, kategorik değişkenler ise sayı ve yüzde olarak verildi. Sayısal değişkenlerin normallik testi Kolmogorov-Smirnov testi ile yapılmıştır. Sayısal değişkenlerin normal dağılım göstermediği bağımsız grup karşılaştırmasında Kruskall Wallis testi ve Mann Whitney U testi, sayısal değişkenler arasındaki ilişki değerlendirilmesinde; Spearman Rho korelasyon katsayısı kullanılmıştır. İstatistiksel analizlerde anlamlılık düzeyi 0,05 olarak değerlendirilmiştir. Aktif olarak spor yapan üniversite öğrencilerinin aktif olarak spor yapmayan öğrencilere göre, cinsiyet, vücut ağırlığı, vücut kütle indeksi arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur (p<0,05). Aktif spor yapanların algılanan stres puan ortancalarının daha düşük olduğu (p<0,05), mutluluk puan ortancaları arasında ise anlamlı farklılık olmadığı görülmektedir (p>0,05). Algılanan toplam stres puanı ile mutluluk puanı arasında ise negatif korelasyon bulunmuştur (r=-0,287; p<0,001). Aktif spor yapma durumundan bağımsız olarak öğrencilerin genel sağlık algısı düzeylerinin mutluluk ve stres puanları üzerinde etkisinin olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Araştırmanın sonucunda; aktif olarak lisanslı spor yapmayan öğrencilerin algılanan stres ölçeği toplam, yetersiz öz-yeterlik algısı ve stres/rahatsızlık algısı puan ortancaları, aktif olarak lisanslı spor yapan öğrencilere göre istatistiksel olarak daha yüksek olduğu tespit edilirken mutluluk düzeyleri arasında ise bir fark olmadığı belirlenmiştir.

In this study, The aim of the study was to determine the socio-demographic characteristics and happiness levels of the students. ''Happiness Scale'' developed by Demir (2017) and for determining the level of perceived stress of person "Perceived Stress Scale" (PSS) adapted to Turkish by Eskin, Harlak, Demirkıran and Dereboy (2013) were used. On this occasion, stress and happiness levels of active and non-active physical education students were determined. 515 (n= 339 male, n= 176 female) students from Hitit University Faculty of Sport Sciences in Çorum participated in the study voluntarily. Descriptive statistics, mean, standard deviation, median and categorical variables were given as numbers and percentages. Normality test of numerical variables was performed by Kolmogorov-Smirnov test. Kruskal Wallis test and Mann Whitney U test in independent group comparison where numerical variables do not show normal distribution, in evaluating the relationship between numerical variables; Spearman Rho correlation coefficient were used. Significance level was evaluated as 0,05 in statistical analysis. According to the students who are actively engaged in sports and not actively engaged in sports, statistically significant difference was found between gender, body weight and body mass index (p<0,05). Perceived stress score median of active sports participants were lower (p<0,05), There was no significant difference between happiness score median (p>0,05). A negative correlation was found between perceived total stress score and happiness score (r=-0,287; p<0,001). It was determined that students' general health perception levels had an effect on happiness and stress scores regardless of taking activly sports (p<0,05). As a result of the research; It was found that there was no difference between happiness levels and the perceived stress scale total, inadequate self-efficacy and stress / discomfort perception score averages of students who were not actively engaged in sports were statistically higher than those who were actively engaged in sports.