Genetic Variations of miRNAs and the Risk of Oral Squamous Cell Carcinoma: A Case-control Study

Abstract

Aim: In this study, we investigated the association between two miRNA variants and the risk of oral squamous cell carcinoma (OSCC), and explored the interaction between clinical factors in the Turkish population. Methods: In this case control study, a total of 142 subjects were genotyped by polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism to analyze miR-146aG/C (rs2910164) and miR-149C/T (rs2292832) variants. Associations between OSCC risk and clinicopathological characteristics were analyzed by chi-square test Results: There was a significant difference in genotype and allele frequencies of miR-146aG/C variant between patients and control individuals. miR-146aG/C CC genotype and C allele were higher in the patient group compared to the control group (p=0.000, p=0.0001, respectively). Significant differences were also observed when the patients and the controls were compared according to CC vs GG+GC (p=0.0002) and GG vs GC+CC (p=0.002). In combined analysis, CC-CT combined genotype increased in patient group compared to controls (p=0.002), while GC-CT combined genotype increased in controls compared to patients (p=0.028), Conclusion: Our study provides evidence that miR-146aG/C variant may play an important role in susceptibility to OSCC in the Turkish population.

Amaç: Bu çalışmada, iki miRNA varyantı ve oral skuamoz hücreli kanser (OSHK) riski arasındaki ilişkiyi inceledik ve Türk popülasyonundaki klinik faktörlerle arasındaki etkileşimi araştırdık. Yöntemler: Bu olgu-kontrol çalışmasında, miR-146aG/C (rs2910164) ve miR-149C/T (rs2292832) varyantlarını analiz etmek için toplam 142 kişi polimeraz zincir reaksiyonu- sınırlayıcı enzim parça uzunluk polimorfizmi ile genotiplendi. OSHK ve klinikopatolojik özelliklerin ilişkisi ?2 testi ile analiz edildi. Bulgular: Hastalar ve kontrol bireyleri arasında miR-146aG/C varyant genotip ve alel sıklıklarında önemli fark vardı. miR-146aG/C CC genotipi ve C aleli hasta grubunda kontrol grubuna göre daha yüksekti (p=0,000, p=0,0001, sırasıyla). Hastalar ve kontroller kıyaslandığında CC’ye göre GG+GC (p=0,0002) ve GG’ye göre GC+CC (p=0,002) önemli farklar saptandı. Kombine analizde, GC/CT kombine genotipi kontrollerde hastalara göre artmışken (p=0,0028), CC-CT kombine genotipi hasta grubunda kontrollere göre artmıştı (p=0,002). Sonuç: Çalışmamız miR-146aG/C varyantının Türk popülasyonunda OSHK’ye yatkınlıkta önemli rol oynayabileceği kanıtlarını göstermektedir.