Savaşın Propaganda Cephesi: İran Sinemasında Suriye İç Savaşı

Abstract

2011 yılında başlayan Suriye’deki iç savaş, devlet ve devlet-dışı aktörlerin dahli ile birlikte uluslararası bir hal almıştır. Savaşın tarafı olan aktörler, silahlı mücadelelerinin yanı sıra propaganda faaliyetlerinde de bulunmuşlar ve izledikleri politikalara meşruiyet kazandırma çabası içerisinde olmuşlardır. Bu süreçte İran da Suriye İç Savaşı’nda taraf olan ve propaganda faaliyetleri yürüten aktörlerden olmuştur. İran, 1979 yılındaki devrimin ardından değişen dış politika paradigması çerçevesinde Suriye savaşına müdahil olmuş ve savaş sürecinde mezhepçilik yaptığı, iç meselelerini göz ardı ettiği gibi gerekçelerle eleştirilmiştir. Bu eleştirilere karşı yumuşak bir güç olarak sinemayı propaganda aracı olarak kullanan İran, böylelikle hem dış politikada hem de iç politikada meşruiyet zemini aramıştır. Bu aşamada İran yönetimi tarafından propaganda amaçlı kullanılan “Şam Saatine Göre” filmi, İran’ın bu girişiminin bir ürünü olmakla beraber, devletin Suriye’deki iç savaşı algılayışına ve savaş sürecinde ürettiği söyleme örnek oluşturmaktadır. Çalışma bu bağlamda, 1979’daki İslami devriminden günümüze kadar İran’ın sinemayı bir propaganda aracı olarak kullanışını “Şam Saatine Göre” filminden hareketle, İranSuriye ilişkileri ve Arap Baharı çerçevesinde ele almaktadır. Çalışmada Teun A. Van Dijk’in eleştirel söylem analizi yöntemi kullanılarak “Şam Saatine Göre” filminin analizi yapılmaktadır. İran’ın Suriye’deki savaşı algılayışının görsel ve söylemsel yollar ile yeniden inşa edildiği sonucuna ulaşılmaktadır. Çalışma, Suriye İç Savaşı, Arap Baharı ve İran’ın bu iki meseleye bakış açısı konusunda literatüre katkı sunma amacındadır.

The civil war in Syria started in 2011, internationalized with the involvement of states and non-state actors into the conflict. The actors in the war involved in propaganda activities as well as armed struggle and were in an effort to legitimize their policies. Iran is one of the actors which intervened in the civil war and carried out propaganda activities. Iran has been involved in the civil war in the framework of the changing foreign policy paradigm after the 1979 revolution. It is criticized because of fueling sectarianism and ignoring internal issues. Iran, which uses cinema and propaganda as a soft force against these criticisms, has thus sought legitimacy in both foreign and domestic politics. The film “Damascus Time,” in this respect, is a product of this initiative of Iran. It is an example of Iran’s perception of the civil war, its rhetoric and discourse during the civil war. In this regard, the study deals with Iran’s use of cinema as a propaganda tool since the Islamic Revolution of 1979 within the context of Iran-Syria relations and the Arab Spring. In this study, Teun A. Van Dijk’s critical discourse analysis method is used in order to analyze the film, “Damascus Time.” It is concluded that Iran’s perception of war in Syria is reconstructed through visual and discursive ways. The study aims to contribute to the literature on the Syrian civil war, the Arab Spring and Iran’s perception of these two events.