The legal foundations of the commercial relations between the Ottomans and Neapolitans

Abstract

Having gained the ahdname, ahdname-i hümâyûn or capitulation, a European nation was permitted to establish an embassy in Istanbul and consulates in the ports of the Ottoman Empire. In 1740, the Kingdom of the Two Sicilies gained an ahdname as a result of the attempts made by her king. The aims of this study are: to evaluate the capitulation of 1740 granted to Sicilyateyn, to identify the early ambassadors of the Kingdom of the Two Sicilies and their dragomen in the Ottoman capital and to explain the concept called hadd-i itidal concerning the dragomen from the Ottoman point of view in the 18th century. The evidence used is derived principally from the records of the Nicosia qadi's court and of the Ottoman Prime Ministry archives in Istanbul.

Osmanlı padişahları tarafından Ahdname, ahdname-i hümayun veya kapitülasyon verilen Avrupalı milletler İstanbul’da büyükelçilik, Osmanlı İmparatorluğu limanlarında da konsolosluklar kurabilirdi.1740 yılında, İki Sicilya Krallığı (Sicilyateyn) kralı tarafından yapılan girişimlerin bir sonucu olarak İki Sicilya Krallığı’na kapitülasyon verildi. Bu çalışmanın amacı Sicilyateyn’e verilen 1740 kapitülasyonlarını değerlendirmek, 18. Yüzyılda Osmanlı başkentinde bulunan İki Sicilya Krallığı büyükelçileri ile büyükelçi tercümanlarını tespit etmek ve tercümanlarla ilgili olarak söz konusu yüzyılda uygulamaya konulan hadd-i itidal düşüncesini Osmanlı bakış açısıyla incelemektir. Çalışmada Başbakanlık Osmanlı Arşivi belgeleri ile Lefkoşa Kadı Sicilleri kayıtları kaynak olarak kullanılacaktır.

Европейские государства, получившие «ахднаме», «ахднаме- и хумаюн» или другими словами капитуляции Османскогогосударства имели право открыть посольство в Стамбуле и консульства в портах Османской империи. В 1740 году в результате инициатив короля Королевства обеих Сицилий Королевство получило капитуляции Османской империи. Целями данного исследования являются оценка и анализ османской капитуляции 1740 года, предоставленной Королевству обеих Сицилий, выявление имен послов и переводчиков, работавших в Посольстве Королевства Обеих Сицилий в столице Османской империи в 18 веке и анализ концепции «хадд-и итидал», касающейся деятельности переводчиков с точки зрения Османского государства. В работе в качестве источников использованы материалы Османского архива при аппарате Премьер-министра в Стамбуле и судебные записи Никосии.