Habermas’ta bürokratik kuşatma sorunu: yaşam evreni ile dizge ilişkisi

Abstract

İşbölümü, otorite ve hiyerarşinin devlet yönetimine yansıma biçimi olan bürokrasi (Fişek, 2005: 102), modern devletin ekonomik, toplumsal, politik fonksiyonlarının genişlemesine paralel biçimde büyüyerek sosyal devlet döneminde en üst formuna ulaşmıştır. Bu süreçte bürokrasi, yalnızca bir yönetim aygıtı olmakla kalmayıp kendisini ortak gereksinimlerin karşılanması, yönetim işlerinin yerine getirilmesi, farklı toplumsal taleplerin ortak yarar çerçevesinde uzlaştırılması, politik kararların yönlendirilmesi, ve daha da çarpıcı olanı sistemin istikrarının sürdürülmesi işlevleriyle haklılaştıran (Heywood, 2007: 512-513) kolektif bir özneye dönüşmüştür.