Yazar "Demir, Sevilay" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim
    Öğe
    Türkiye'de yetişen yerel emmer buğday [Triticum turgidum L. ssp. dicoccon (Schrank) Thell.] popülasyonlarında genetik çeşitliliğin moleküler yöntemlerle karakterizasyonu
    (Hitit Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, 2015) Demir, Sevilay; Özbek, Özlem
    Bu çalıŞmada Türkiye?de yetiŞen dokuz yerel emmer buğday [Triticum turgidum L. ssp. dicoccon (Schrank) Thell] popülasyonu basit dizi tekrarları (SSR) yöntemiyle araŞtırıldı. ÇalıŞmada kullanılan tohumlar Ege Tarımsal AraŞtırmalar Enstitüsü Müdürlüğü?nden temin edildi. Bu çalıŞmada kullanılan dokuz SSR primeri uzunlukları 57-376 bç arasında değiŞen ve %100 polimorfik toplam 497 alel üretti. Elde edilen SSR verileri genetik veri analizi yazılım programı olan POPGENE (1.32 versiyonu) ile analiz edildi. Lokus düzeyindeki genetik veri analizlerine göre ortalama lokus baŞına düŞen alel sayısı (na), etkili alel sayısı (nea), genetik çeŞitlilik değeri (He.) ve Nei?nin genetik çeŞitlilik değerleri sırasıyla 40,89, 13, 0,9 and 0,89 olarak belirlendi. En yüksek ortalama alel sayısı, etkili alel sayısı, genetik çeŞitlilik ve Nei?Nin genetik çeŞitlilik değerleri sırasıyla na = 50 (X-gwm-186 için), ne = 26.08 (X-gwm-312 için), He = 0.97 (X-gwm-312 için) and Nei?s He = 0.96 (X-gwm-312 için) olarak hesaplandı. En düŞük ortalama alel sayısı, etkili alel sayısı, genetik çeŞitlilik ve Nei?nin genetik çeŞitlilik değerleri sırasıyla na = 30 (X-gwm-408 için), ne = 3,45 (X-gwm-577 için), He = 0,71 (X-gwm-577 için) and Nei?s He =0,71 (X-gwm577 için) olarak hesaplandı. Gözlenen en yüksek genetik çeŞitlilik Heob. = 0,24 ile H populasyonunda tespit edilirken gözlenen en düŞük genetik çeŞitlilik Heob. = 0,08 ile L populasyonunda tespit edildi. Beklenen en yüksek genetik çeŞitlilik Heexp. = 0,92 ile L populasyonunda gözlenirken beklenen en düŞük genetik çeŞitlilik Heexp. = 0,76 ile H populasyonunda tespit edildi. Populasyonlar arasında genetik farklılaŞma ve gen akıŞı değerleri sırasıyla FST = 0,15 ve Nm = 1,41 olarak hesaplandı. Populasyon içindeki genetik varyasyon %85 iken populasyonlar arasında %15?tir. En yüksek genetik uzaklık B ve L populasyonları arasında D = 0,69 olarak gözlenirken, en düŞük genetik uzaklık B ve M ile M ve N arasında D = 0,46 olarak gözlendi. Populasyonlar arasındaki genetik uzaklığa göre UPGMA yöntemiyle bir dendrogram oluŞturuldu. Dendrogramda populasyonlar iki ana gruba ayrıldı. L populasyonu tek baŞına bir ana grupta kümelenirken populasyonların geri kalanı ikinci grupta kümelendi. SSR marker sistemi T. dicoccon populasyonları arasında genetik çeŞitliliği verimli Şekilde belirledi ve farklı populasyonları birbirinden baŞarılı Şekilde ayırt etti. Bu çalıŞmanın sonuçlarına göre SSR marker sisteminin populasyon genetiği analizlerinde genetik çeŞitliliği ve populasyon yapısını belirlemede kullanılabileceği önerilmektedir.