Hans-Georg Gadamer'in dil felsefesi: Logos ve Verbum'unhermenötik değeri
[ X ]
Tarih
2024
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Hitit Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Bu çalışmada Hıristiyan bir filozof olan Hans-Georg Gadamer'in seküler bir dil felsefesi inşa ettiği Hakikat ve Yöntem adlı eserinde yer verdiği Logos/Verbum anlayışını kullanarak enkarnasyon fikrinin dil felsefesine ne tür bir katkı sağladığı ele alınacaktır. Bu sebeple, çalışmanın ana kaynağı Hakikat ve Yöntem eseridir; ancak Gadamer'in Logos/Verbum altbaşlığına yer vermesindeki kaygının teolojik olup olmadığı sorusuna cevap bulabilmek için Mirela Oliva'nın "Gadamer and Theology" adlı makalesindeki Gadamer'i teolog yapan okuması da eleştirilerek Gadamer'in asıl kaygısının ontolojik olduğunu göstermek için bu makale de tartışmanın kapsamına dahil edilmiştir. Bu çalışmanın amacı Gadamer'in dil felsefesinde Logos/Verbum bölümünün dilin epistemolojik bir bilgi nesnesi hâline getirilmesinin ötesinde ontolojik bir boyutunun da var olduğunu izah etmektir. Yani dil bir ad vermedeki uygunluk veya uzlaşma teorilerini aşan, bunun yanı sıra ad ile şey arasında daima canlılığını koruyan ontolojik boyuta sahip bir şeydir. Gadamer, dilin bu ontolojik boyutunu göstermek için tezin ana konusu olan Logos/Verbum altbaşlığında, dil ve düşünceyi, şey ve telaffuzu birbirinden ayrı gören Antik Yunan dil felsefesinin aksine Ortaçağ Hıristiyan kelamcılarının enkarnasyon düşüncesinde bunların yeniden bir araya geldiğine şahitlik ederiz. Gadamer, ontolojik dil felsefesini kurarken, bu birlikteliğin ve dilin varlıksal olay olmaklığının unutulmasının Batı düşüncesi tarihinde tam bir unutuş olmasını engelleyen Hıristiyan enkarnasyon inancına başvurmuş olur. Çünkü Gadamer'e göre, bu inanç öğretisinde, hem Hıristiyan kelamcıları hem de dil felsefecileri tarafından fark edilmese de İsa'ya yüklenen Logos/Verbum anlamı aslında dilin birliğinin keşfidir. Çalışma neticesinde Gadamer'in bu bölüme yer vermesi, kendi geleneğinin ona ulaştırdığı metni okuyarak, yani yorumlayıp uygulayarak, dilin birliğinin ve ontolojik boyutunun felsefi hermenötiğine temellüğünü gerçekleştirmesidir. Gadamer'in bu inanç sistemindeki belirli bir öğretiye yönelmesindeki temel kaygının İsa'nın bedenlenmesinin dini yönden açıklanmasına yardımcı olmak gibi bir teolojik kaygıdan ziyade, kurduğu dil felsefesini destekleyecek, şey ve kelime, düşünce ve dil birlikteliğini açığa çıkaran dil kuramlarına yer vermektir. Bunun yanı sıra, anlamanın dilin içerisinde gerçekleşen olay olmaklığını ve ontolojik boyutunu unutulan köşesinden çekip çıkararak dile hak ettiği değeri geri vermektir.
This study examines how the idea of the incarnation contributes to Hans-Georg Gadamer's philosophy of language. It focuses on the concept of Logos/Verbum in his book Truth and Method, where he constructs a secular philosophy of language. While Truth and Method serves as the primary source, Mirela Oliva's reading of Gadamer in her article "Gadamer and Theology" is also discussed. This discussion aims to show that Gadamer's inclusion of the Logos/Verbum section is driven by an ontological concern, not a theological one. The study argues that Gadamer's philosophy of language goes beyond epistemological concerns with knowledge. Language, for Gadamer, transcends theories of naming and consensus; it possesses an ontological dimension that maintains a vital connection between word and thing. This dimension is highlighted in the Logos/Verbum section, where Gadamer contrasts the fragmented view of language in ancient Greek philosophy with the unified view found in medieval Christian theology's concept of the incarnation. By referencing the Incarnation, Gadamer seeks to preserve the memory of this unity and prevent its complete disappearance from Western thought. He argues that the Christian concept, though not explicitly recognized by theologians or philosophers, reveals a fundamental truth about language: its inherent unity. Ultimately, the study demonstrates that Gadamer's inclusion of this chapter reflects his hermeneutical approach. Through his reading of his own tradition, Gadamer seeks to establish a philosophy of language grounded in the unity and ontological dimension of language. His focus on the Incarnation is not to explain the religious concept, but to find support for his linguistic theories and reveal the interconnectedness of word, thought, and thing. Additionally, he aims to restore the dignity of language by bringing the forgotten ontological dimension of understanding back to light.
This study examines how the idea of the incarnation contributes to Hans-Georg Gadamer's philosophy of language. It focuses on the concept of Logos/Verbum in his book Truth and Method, where he constructs a secular philosophy of language. While Truth and Method serves as the primary source, Mirela Oliva's reading of Gadamer in her article "Gadamer and Theology" is also discussed. This discussion aims to show that Gadamer's inclusion of the Logos/Verbum section is driven by an ontological concern, not a theological one. The study argues that Gadamer's philosophy of language goes beyond epistemological concerns with knowledge. Language, for Gadamer, transcends theories of naming and consensus; it possesses an ontological dimension that maintains a vital connection between word and thing. This dimension is highlighted in the Logos/Verbum section, where Gadamer contrasts the fragmented view of language in ancient Greek philosophy with the unified view found in medieval Christian theology's concept of the incarnation. By referencing the Incarnation, Gadamer seeks to preserve the memory of this unity and prevent its complete disappearance from Western thought. He argues that the Christian concept, though not explicitly recognized by theologians or philosophers, reveals a fundamental truth about language: its inherent unity. Ultimately, the study demonstrates that Gadamer's inclusion of this chapter reflects his hermeneutical approach. Through his reading of his own tradition, Gadamer seeks to establish a philosophy of language grounded in the unity and ontological dimension of language. His focus on the Incarnation is not to explain the religious concept, but to find support for his linguistic theories and reveal the interconnectedness of word, thought, and thing. Additionally, he aims to restore the dignity of language by bringing the forgotten ontological dimension of understanding back to light.
Açıklama
Hitit Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
