Sürdürülebilir gelişmenin yönetim yaklaşımında özel sektörün yeri
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2010
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Şenol Baştürk
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Sürdürülebilir gelişme ilkeleri, daha yaşanabilir bir dünya için yaşam tarzımızda bazı değişiklikler yapmayı öngörmektedir. Sürdürülebilir gelişmede yönetim, ulus-devlet merkezli ve tek yönlü yönetim anlayışında değişiklik öngörür. Bunun yerine “yönetişim” adı verilen, devletin, sivil toplum örgütlerinin ve özel sektörün birlikte ve yatay örgütlenmeye dayalı yeni bir yönetim yaklaşımı önerilir. Yönetişimin aktörleri içinde özel sektörün rolü uzun süredir tartışılmaktadır. Tartışmalarda iki temel varsayım vardır. İlk sava göre; özel sektör, üretim süreçlerinde karı amaçlar. Oysa çevre koruma politikaları ek maliyetler getirir ve bu karı düşürür. Dolayısıyla özel sektörün sürdürülebilir gelişme içinde yer alması gerçekçi bir yaklaşım değildir. Diğer varsayıma göre; özel sektörün maddi katkısı olmaksızın, sürdürülebilir gelişme ilkelerinin yaşama geçirilmesi olanaksızdır. Bu nedenle, sürdürülebilir gelişmesinin gerçekleştirilmesinde özel sektör hayati önem taşımaktadır. Bu çalışmada, gerçek yaşamda bu varsayımlardan hangisinin daha geçerli olduğunu araştıracağız.
Sustainable development principles requires some changes in our life style for more livable earth.“The administraion” in sustainable development preditcs changes in “one dimensional and nation focused” state. Instead, a new administration concept is recommended which governed by state, private sector and NGOs called “Governance”. One of the actors of governance is the private sector and it’s role is being argued for such a long time. There are two major hypothesises in the arguments. According to the first one; the private sector aims only profit in the process of the production. On the other hand, environment protection policies brings extra costs that would reduce the profits. Therefore the involvement of the private sector in the sustainable development is not a realist approach always. According to the other hypotesis; without the fiscal contribution of the private sector, it is improbable to realize the principles of the sustainable development to practice. Thus private sector plays a vital role in the realization of the sustainabel development. In this article, we shall examine these thesises in terms of their realization probability to the real life.
Sustainable development principles requires some changes in our life style for more livable earth.“The administraion” in sustainable development preditcs changes in “one dimensional and nation focused” state. Instead, a new administration concept is recommended which governed by state, private sector and NGOs called “Governance”. One of the actors of governance is the private sector and it’s role is being argued for such a long time. There are two major hypothesises in the arguments. According to the first one; the private sector aims only profit in the process of the production. On the other hand, environment protection policies brings extra costs that would reduce the profits. Therefore the involvement of the private sector in the sustainable development is not a realist approach always. According to the other hypotesis; without the fiscal contribution of the private sector, it is improbable to realize the principles of the sustainable development to practice. Thus private sector plays a vital role in the realization of the sustainabel development. In this article, we shall examine these thesises in terms of their realization probability to the real life.
Açıklama
research
Anahtar Kelimeler
Sürdürülebilir Gelişme, Yönetim, Egemen Yönetim Anlayışı, Yönetişim, Özel Sektör, Sustainable Development, Administration, Dominant Administration Approach, Governance, Private Sector
Kaynak
İş Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
12
Sayı
4
Künye
Mutlu, A. (2010). Sürdürülebilir gelişmenin yönetim yaklaşımında özel sektörün yeri. İş Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 12(4), 109-124.
